कवि कागबापुना नानपणनी केटलीक वातो...!
कागबापुनी आसपासना वातावरणमां आहीर, खसिया, बाबरिया, गरासिया ऐ कोममां ऐ वखते दारु पीवामां-पावामां, ऐवी ऐवी मिजलसो करवामां, पोतानाथी बीजा माणसो थरथरे ऐवुं वतॅन राखवामां गौरव मनातुं.
हुं गुजराती पांच चोपडी भणेलो, ऐटले रामायण वांचतो, गायो चारतो, कुवामांथी पाणी सिंची गायो पातो, मने आ कामनी फरज पाडवामां नहोती आवी, आ तो मारो शोख हतो.
मारा पिताश्री आ बाबतथी नाराज हता केमके तेओ वटदार माणस, पोतानी शेह बीजा माणसो पर पडे ऐवुं ऐमनुं वतॅन हतुं. कयारेक तेओ कहेता पण खरा के '' मारुं आवडुं मोटुं कमठाण, ऐनुं शुं थाशे ? आ तो छते दीकरे सीताराम ! ''
ऐमने ऐक उपाय सूझयो के, दीकराने दारु-मांस खवडावुं तो आ बघुं छोडी दे ! पण मने दारु पीवानुं कहे कोण ?
महुवा पासे मालण नदीने कांठे सांगणीया गामना हीपा मोभ साथे अमारे त्रण पेढीनो सबंघ.
मारा पिताश्रीऐ तेमनी साथे मने दारु पावा विषे बघी वात नक्की करी.
मजादर आ बाबते आवेल हीपा मोभ अने हुं अमारा खेतरमां बेठेला त्यारे तेमणे मने दारु पावा आग्रह करेलो. त्यारे में ऐमने ऐटलुं ज कहयुं के, '' भला माणस तमारे ने अमारे त्रण पेढीनो सबंघ छे अने तमारा मोढामांथी ऐक बाळक जेवा माणसने दारु पावाना शब्दो नीकळे, ऐ सारी वात न कहेवाय.
स्नेही तो ते ज कहेवाय के जे खराब रस्तेथी सारा रस्ते लई जाय. तमे आहिर थई मने चारणने दारु पावा उभा थया ते तमने शोभतुं नथी. ''
मारा आवा वेणनी ऊंडी असर थई. मारा पिताने ऐमणे कहयुं के, '' आ चामडुं आळुं नथी, रंगाई गयुं छे माटे आ पंथे चडवा कहेवुं व्यथॅ छे, पाप छे. '
जय माताजी.
प्रस्तुति कवि चकमक.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો