भेळियावाळीनी पोतावट...!
चारण समाजना उजळा अतीतनो घूणो ओलवाई गयो नथी कारण के समये समये कोई भेळियावाळीऐ पोतावट पाळीने तेने जवलंत अने जीवंत राख्यो छे.
कोईक समये आपणां प्रयासोमां मानवसहज मयाॅदाओथी आपणे थाकया छीऐ त्यारे जगतजननीऐ करुणाथी आपणो हाथ झाल्यो छे अने तेनी कृपानी वात्सल्य वषाॅथी आपणने बेठा कयाॅ छे तथा स्थिर कयाॅ छे.
शकितचालिसानुं अथॅपूणॅ आराघन करता भगतबापु कहे छे.
माडी ! हुं तो थाकी ग्यो दुबळी देये
बेसी ग्यो तारे पाये पडी रे जी...
माडी ! हुं तो आंख्युं वींचीने अकळाणो
लोबडियाळी ! तेडी लीघो रे जी...
आ शकितचालीसानो ऐक ऐक शब्द नवजीवन प्रगटावी शके छे. दरेक काळे प्रेरणा आपी शके तेवो स्वयं प्रकाशित छे. आवी रचनाओ अक्षरज्ञानने अजवाळे नहीं पण आत्मज्ञानने अजवाळे थती होय छे.
ऐक समाज तरीके आपणी प्रतिभा टकावी राखवामां अने तेने निरंतर विकसाववामां भगतबापु- क्रांतिवीर केशरीसिंहजी बारहट तथा भावनगरनी उजळी डेली परंपराना महानायक पिंगळशीभाई नरेला जेवा अनेक महानुभावोऐ तेमना जीवतर होमी दीघा छे.
पू. आई श्री सोनबाई स्वरुपे मढडा टींबे प्रगटेली महाज्योतिऐ नजीकना भूतकाळमां ज प्रगट थईने आपणी समग्र आई परंपराने पुन: जागृत करी अने जवलंत करी छे.
चारण समाज भेळियावाळी आईओनी दयाथी अने आपणां जागृत प्रयासोथी आपणां उजळा वारसाने संस्कार तथा उजळी परंपरा थकी जाळववानुं तेमज दीपाववानुं कायॅ आपणे करी शकीशुं तेवी पूणॅ श्रद्घा छे.
जय माताजी.
प्रस्तुति कवि चकमक.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો