कवि श्री दादनी रचना :- रवराय लाजु राखवा
तुं हाल्य ने जट होय त्यांथी कोई वा'रु नहि कने ,
वाटुं नरखता वावडे मा तलखता छोरु तने ,
उभी न रहेजे अेक घडीअे धाबळी लई धोडजे,
रवराय लाजुं राखवा अण वखत वहेली आवजे .
भुला पड्या भव सागरे अम गळा लग डुबी गया ,
छेटा थया तुजथी अने तव आंख थी अळगा रह्या ,
हेते लंबावी हाथ मा कांठे बधांने काढजे ,
रवराय लाजुं राखवा अण वखत वहेली आवजे .
जे आंगणां जोवां न'तां त्यां जाचवा जावुं पड्युं ,
जे करम नहि अम पूर्वजो नुं अे करवुं पड्युं ,
अकरम अने अविचार सघळा मावडी मुकावजे ,
रवराय लाजुं राखवा अण वखत वहेली आवजे .
सोड्य ताणी सूई गई के घेन मां घेराई गई ,
पांपणे चडीया पडोळे के घडपणे लेवाई गई ,
तोय लाकडी टेको लई उतावळे जट आवजे ,
रवराय लाजुं राखवा अण वखत वहेली आवजे .
सागर भले सुकाओ पण अमी झरण तव खुटो नहि ,
हवे बांय झाली मावडी मजधार मां मुको नहि ,
कहे "दाद" छोरु मातना संबंध ने संभाळजे ,
रवराय लाजुं राखवा अण वखत वहेली आवजे .
रचयता :- कवि श्री दाद
टाईप :- मनुदान गढवी
वंदे सोनल मातरम्
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો